Rozdział 21 - Nie ważne to co na zewnątrz, ważne to co w środku.

Violetta:

Rano jak wstałam to energia mnie rozpierała. Tak wiem.. muszę powiedzieć tacie o wygranej tylko, że on jeszcze zabroni mi pojechać.. kurde.. tego nie przemyślałam. On robi awanturę o to, że przyszłam później niż powinnam.. zresztą to inna sprawa. No nic. Uszykowana zeszłam na dół by porozmawiać ze swoim tatą. Muszę zrobić ładne oczka, żeby wszystko było ok.

- Tatuś nie zgadniesz! Wygrałam konkurs! - krzyknęłam przytulając go
- Jaki konkurs, przepraszam? - zapytał surowo
- No.. ten na piosenkę.. - powiedziałam odsuwając się od niego
- I co?
- No i jadę do Barcelony tatuniuu - powiedziałam z uśmiechem jeszcze raz się do niego przytulając
- Przepraszam, że co?!  Sama?! - krzyknął odsuwając się ode mnie
- Ehh.. nie. Jadę ja, Leon, Ludmi i Fede. No i oczywiście jedziemy z opiekunek i na dodatek będziemy mieli drugiego opiekuna w Barcelonie. - tłumaczyłam się
- A ja?
- Co ty?
- Ja też jadę?
- Haha.. nie tatuś. Tak się składa, że to ja wygrałam, a nie ty. - powiedziałam robiąc chytry uśmiech.
- Kto będzie opiekunem..?
- Pablo na pewno nam dzisiaj powie. Na pewno on albo Antonio.. no albo ktoś z innych nauczycieli.
- Kiedy jedziesz i na ile?
- No tato.. dzisiaj się wszystkiego dowiem. - powiedziałam
- Jak przyjdziesz to mi masz wszystko powiedzieć i.. no zastanowię się.
- Oki tatku.. to ja zmykam. Buźki! - powiedziałam wychodząc

Ludmiła:

Prawie całą noc nie spałam. Nie mogłam się pogodzić z faktem, że wygrałam.. że pojadę z nim.. On miał nadzieję, że nie  wygramy tego konkursu.. peszek. Ciekawe czy on już wie.. pewnie go to nie interesuje.. pewnie nie chce wiedzieć. Szybko się wyszykowałam i zeszłam na dół do salonu. Moja mama już tam była i czytała gazetę ,, Glamour '' . Jak zawsze...

- Mama.. wygrałam. - powiedziałam leniwie nawet na nią nie patrząc
- Tak? Córciu, gratuluję! - powiedziała z uśmiechem wstając i odkładając gazetę.
- Ta.. super. - powiedziałam nalewając sobie pomarańczowy sok
- Musimy to jakoś uczcić!
- Ta.. może od razu zrobimy niezłą bibę na całe miasto, hm? - zapytałam ironicznie
- Wszystko co chcesz!
- Fajnie by było gdybyś nie urządzała jakichś imprez czy coś w tym stylu. Ja już lecę.. nara.
- Papa córciu!

Matko.. co to będzie za dzień? Na pewno jeden z najgorszych... Za pewnie Fede zwali na mnie całą winę, że wygraliśmy.. ale co ja poradzę, że jestem taka doskonała? Nie no dobra.. nie świrujmy. Nagle zadzwonił do mnie telefon. To był Leon.

- Halo? - zaczęłam
- Gratuluję wygranej Ludmi! - powiedział. W jego głosie dało się wyczuć mega szczęście.
- Taa dzięki.
- Fede też już wie, powiedziałem mu.
- Mam Ci za to dziękować?
- Widać, że ktoś nie w humorze.. to ja lepiej nie będę bardziej denerwować.. na razie.
- Nara.. - powiedziałam i się rozłączyłam.

Nawet się nie skapnęłam, że już była pod Studiem. Kiedy weszłam to zauważyłam Leona, Diega i Fede stojących przy tablicy ogłoszeń.. niestety mnie zauważyli. Podeszli do mnie razem z Federico, który się do mnie uśmiechał. O co kaman?

- No Ludmi, co się nie chwalisz? - zapytał Diego - Przecież chwalenie się to Twoje kolejne Hobby!
- Hahaha.. taa takie śmieszne, że aż wcale! - powiedziałam
- Oj no nie obrażaj się.. gratulujemy Ci z całego serca, haha! - krzyknął Diego
Myślałam, że się zaraz zapadnę pod ziemie ze złości i rozpaczy.
- Dobra, wystarczy już chyba tych gratulacji, co? Zabraknie Wam tchu by pogratulować waszej Violetcie. - powiedział Federico
- A no właśnie.. Viola! Chodźcie! Zaskoczymy ją jeszcze zanim wejdzie do Studia. - powiedział Diego
- Ja zaraz do Was dołączę. - powiedział Fede - Wszystko ok? - zwrócił się do mnie łapiąc mnie za przed ramię
- Tak.. a czemu?
- Uwierz mi.. tyle razy mi dokuczano i wiem jak to jest.
- Wszystko dobrze. Przepraszam, że wygraliśmy konkurs. - powiedziałam
- Hahaha, nie bądź śmieszna. Proszę Cię. Ja.. można powiedzieć, że ja się nawet cieszę. - powiedział z uśmiechem
- Serio?
- No tak, a czemu nie? Wszystko będzie dobrze jak nie będziemy mieć wspólnego pokoju. - powiedział, a na jego twarzy z każdym słowem powoli znikał uśmiech.
- Taa też bym nie wytrzymała.
- Ludmiła! - usłyszałam krzyk Violetty. Szła szybkim krokiem w moją stronę, a z nią szli Leon i Diego.
- No stary miałeś do nas dojść, nawet nie wiesz ile Cię ominęło. - powiedział Diego
- Serio..? Nie spodziewałbym się.. - odpowiedział Fede
- No Ludmi powiedz im coś - powiedziała wkurzona Viola
- Ja miałam gorzej. Na mnie się cała trójka rzuciła.
- Przepraszam bardzo, ja się na Ciebie nie rzuciłem. - powiedział Fede
- A ty już nie bądź taki cwany, co? - powiedziała do niego Violetta
- Taa... może lepiej by było gdybyśmy już weszli do sali? - zapytał Leon
- Było by o wiele lepiej! - krzyknęła Viola - Chodź Ludmi, idziemy!
Weszliśmy do sali. Szybko po nas wszedł Pablo.
- Kochani pewnie już wiecie kto wygr.. - zaczął
- Dzień Doberek moi mili! Soreczka za spóźnienie! - przerwała mu uśmiechnięta Fran siadając koło Diega. Wszyscy nagle spojrzeli zaskoczeni na Fran. Co z nią nie tak..?
- Dobra, a więc.. jak już pewnie niektórzy wiedzą, wygrali Leon i Violetta oraz Ludmiła i Federico. Brawa dla nich.
Nagle Fran i Diego wstali i zaczęli bić brawa z uśmiechem, ale szybko się z orientowali, że tylko oni to robią więc usiedli w ciszy na swoich miejscach.
- No co jest z Wami? - zapytał Pablo i nagle wszyscy zaczęli klaskać, najwyraźniej nie byli zadowoleni.
- Na tych kartkach jest wszystko napisane, z kim jedziecie, co będziecie tam robić i tak dalej, proszę. - powiedział i  rozdał nam kartki. Oczywiście tylko mi Violi, Fede i Leonowi, no bo w końcu to my jedziemy. Mam nadzieję, że wszystko  będzie dobrze...

----------------------------------------------------------

Krótki ;c
Chyba będzie trochę kiepsko z tymi rozdziałami w szkolnym roku.. ;c
Nie wiem, naprawdę..
Ale co do rozdziału to mam nadzieję, że Wam się podoba :>
No to.. do PRZECZYTANIA! ♥