Rozdział 3 - Nie ważne to co na zewnątrz, ważne to co w środku.

Leon:

Szedłem do sali od muzyki, gdzie miałem się spotkać z Federico. Nagle wpadłem na Violettę..

- O przepraszam Cię bardzo, nie zauważyłem Cię. - powiedziałem
- No pewnie! Następnym razem patrz jak idziesz, co?! - krzyknęła
- Dobra! Przecież przeprosiłem..
- Wiesz gdzie mam Twoje przeprosiny?! Dobra nie ważne muszę już iść i tak jestem spóźniona! - oznajmiła z krzykiem.
- Dobra..no to na razie.. - starałem się do niej mówić łagodnie, a bynajmniej łagodniej niż ona do mnie..
- Pa!

Violetta:

Co za typek! Może i jest przystojny, ładnie śpiewa, tańczy...dobra dość! Ale i tak jest wstrętnym typkiem! Muszę teraz się  spieszyć jak nie mądra, ale cóż..

Fran:

Co za dziewczyna, no! Ile można czekać, już 15 min. tutaj stoję z Ludmiłą..

- O patrz! Tam idzie.. - poinformowała Ludmiła
- No powaga... Violettaaa! - krzyknęłam najgłośniej jak mogłam
- Nie drzyj mi się do ucha!
- No sorry, ale inaczej to ona nie usłyszy.
Violetta nas na szczęście zauważyła i szybko przybiegła.
- No nareszcie, ile można co?! - zapytała Ludmiła
- Sorry, telefon mi się w szafce zapodział i go szukałam, a gdy już miałam zamiar iść wpadłam na Leona.. - odpowiedziała Viola
- Na kogo? - zapytałam
- Na Leona, co ty głucha jesteś?
- A co ona tam jeszcze...a no taak, ma tego kalekę oprowadzać, biedny.. - powiedziała Ludmiła
- Dobra! Idziemy na tego shake'a w końcu czy nie?! - powiedziałam
- No idziemy! Ja zamawiam truskawkowego,  a wy? - zapytała Violetta
- Ja chyba też - odpowiedziałam
- No to ja też. - powiedziała Ludmi
- No to idziemy! - krzyknęła Violetta i poszłyśmy wreszcie..

Leon:
Gdy wszedłem do sali, zauważyłem Federico siedzącego na parapecie, gapiącego się w okno, jakby nad czymś myślał...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Następny rozdział już jutro tylko nie wiem jak się wyrobię z piątym rozdziałem :c